و سبح بحمد ربک بالعشى و الابکار - یعنى خداى سبحان را تسبیح بگو، تسبیحى که همراه حمد او باشد، حمدش بر نعمتهاى جمیلش ،

حمدى که با توالى ایام استمرار داشته باشد. و یا: حمدى که در هر صبح و شام انجام شود. و بنا بر معنى اول ، دو کلمه عشى  و ابکار از قبیل

کنایه خواهد بود.

بعضى از مفسرین گفته اند: مراد از تسبیح به حمد در صبح و شام ، همان نماز صبح و عصر است ، و به همین جهت باید گفت :

این آیه از بین همه آیات سوره در مدینه نازل شده . لیکن این تفسیر صحیح نیست ، بدین جهت که از نظر روایات و مخصوصا روایات

معراج مسلم است که نمازهاى پنجگانه همه در مکه و قبل از هجرت واجب شده ،

و بنابراین اگر مراد از تسبیح به حمد نماز صبح و عصر

باشد، باید آیه شریفه در مکه و قبل از واجب شدن سایر نمازها نازل شده باشد.

علت اینکه با باطل در برابر حق مجادله مى کنند، کبر آنان است

(فسبح بحمد ربک و کن من الساجدین ):(پس به ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از سجده کنندگان باش )،خدای سبحان به نبی مکرم خود

سفارش می کند که خدا را ستایش نموده و او را از آنچه کفار در باره خدا می گویند تنزیه نماید و به سجده و عبادت حق مشغول گردد،

یعنی از نماز گزاران باشد و اینکه از همه اجزای نماز سجده را ذکر کرده برای آنست که سجده افضل اجزای نمازاست و به فرمایش

پیامبراکرم (ص )سجده نزدیکترین حالت بنده نسبت به پروردگار می باشد،

و از این سفارش آشکار می شود که تسبیح و حمد خدا وسجده و عبادت ، در زایل کردن اثر اندوه و سبک کردن مصیبت ، اثر دارند

 ومقصود از تسبیح و تحمید قول زبانیست که بگویند >سبحان الله و الحمدلله < البته به نحو تذلل و اظهار عبودیتی که شایسته ساحت کبریائی حق تعالی باشد.

 منبع :ترجمه تفسیر المیزان