یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا ارْکَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّکُمْ وَ افْعَلُوا الْخَیْرَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ

قران به چهار دستور مهم اشاره کرده مى گوید: ((اى کسانى که ایمان آورده اید، رکوع کنید، و سجده بجا آورید،

و پروردگارتان را عبادت کنید، و کار نیک انجام دهید تا رستگار شوید)) 

بیان دو رکن رکوع و سجود از میان تمام ارکان نماز به خاطر اهمیت فوق العاده آنها در این عبادت بزرگ است.
دستور عبودیت به طور مطلق که بعد از این دو بیان شده هر گونه عبادت و بندگى خدا را شامل مى شود.

تعبیر به ((ربکم )) (پروردگار شما) در حقیقت اشاره اى است به شایستگى او براى عبودیت و عدم شایستگى غیر او، زیرا تنها مالک و صاحب و تربیت کننده او است.
دستور به ((فعل خیرات )) هر گونه کار نیکى را - بدون هیچ قید و شرط - شامل مى شود، و اینکه از ((ابن عباس )) نقل شده که منظور صله رحم و مکارم اخلاق است در حقیقت بیان مصداق زنده اى از این مفهوم عام مى باشد.
سپس پنجمین دستور را در زمینه جهاد - به معنى وسیع کلمه - صادر مى کند و مى گوید: ((در راه خدا جهاد کنید و حق جهادش را ادا نمائید)) (و جاهدوا فى الله حق جهاده ).

اکثر مفسران اسلامى ، جهاد را در اینجا به معنى خصوص مبارزه مسلحانه با دشمنان نگرفته اند،

بلکه همانگونه که از مفهوم لغوى آن استفاده مى شود به معنى هر گونه جهاد و کوشش در راه خدا و تلاش براى انجام نیکیها، و مبارزه با هوسهاى سرکش (جهاد اکبر) و پیکار با دشمنان ظالم و ستمگر (جهاد اصغر) دانسته اند

منبع :تفسیر نمونه