آن بزرگمرد الهى که بر اثر تزکیه ى نفس و جهاد فى الله ، از جانب حق وجود با برکتش چشمه ى جوشان حکمت الهى شد ، در سفارشاتش به فرزند خود مى فرماید :

 ( یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلاَةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنکَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَکَ إِنَّ ذلِکَ مِنْ عَزِمِ الْأُمُورِ )( لقمان ( 17 .) .

اى پسرم ! نماز را به پاى دار و در جامعه اقدام به امر به معروف و نهى از منکر

کن و در برابر حوادث بردبار و صبور باش ، که تحمل و صبر در راه ارشاد مردم نشانه اى از عزم ثابت مردم بلند همّت است .

  این آیه و آیه بعدی حاوی دستورالعمل لقمان درباره عمل و اخلاق است ، در ابتدابه نماز سفارش می کند که ستون دین است

بدنبال آن به امر به معروف و نهی از منکرمی پردازد که ضمانت اجرایی و عملی احکام الهی است

و هرگز اصلاح فرد بدون اصلاح جامعه تمام و کمال نمی شود و آنگاه به صبر سفارش می کند که صبر در برابر مصائب ازجمله اخلاق پسندیده است

و مراد از آن نگهداری نفس و خویشتنداری در امور است تابتواند در برابر آنچه تصمیم و عزم نموده استوار و ثابت باشد.

سرّ اینکه حضرت لقمان در موعظه به فرزندش، بعد از سفارش به امر به معروف و نهی از منکر می گوید:

در برابر مصایب صبر و شکیبایی داشته باشد، آن است که انسان وقتی شخصی را امر به معروف و نهی از منکر می کند،

آن شخص شاید تحمل نکند و انسان را اذیت و آزار دهد، ازاین رو، باید در برابر اذیت و آزار، صبر و شکیبایی کرد.

منبع:سیمای نماز < تالیفات استادحسین انصاریان -تفسیر نمونه-تفسیرکبیر، ج 25، ص 149