ان الله ربى و ربکم فاعبدوه هذا صراط مستقیم .

همانا خدا پروردگار من و شماست ، پس او را عبادت کنید، این راه راست است .

این آیه شریفه نشانگر پوچى پندار مسیحیان است که حضرت  عیسی را پسر خدا مى‏دانند؛ چرا که مسیح با ندایى رسا و سخنى صریح در گوش عصرها و نسلها طنین‏افکن ساخته است که من بنده برگزیده و پیامبر اویم، درست همانند شما که بنده و آفریده او هستید؛ پس، مرا فرزند او نخوانید... و بیایید همه ما، تنها او را بپرستیم  ..
 اساس دعوت مسیح(ع )
به گواهى قرآن شریف، دعوت آسمانى مسیح از همان گاهواره آغاز شد. آن حضرت به قدرت خدا، از همانجا لب به سخن گشود و بنى اسرائیل را به این اصول اساسى فرا خواند:
1. توحیدگرایى و یکتاپرستى؛
2. عبادت خالصانه خدا؛
3. فرمانبردارى از پیامبران او؛
4. پرواپیشگى.
و سرانجام نیز تأکید کرد که راه راست همین است و بس

حضرت مسیح (علیه السلام ) روى مساله عبودیت و بندگى خود در پیشگاه خدا، تکیه مى فرمود، و بر خلاف آنچه در انجیلهاى تحریف یافته کنونى که از زبان مسیح (علیه السلام ) نقل شده که او غالبا کلمه پدر را درباره خدا به کار مى برد، قرآن مجید کلمه ((رب )) (پروردگار) و مانند آن را از او نقل مى کند که دلیلى است بر نهایت توجه او نسبت به مبارزه با شرک ، و یا دعوى الوهیت حضرت مسیح (علیه السلام ) و لذا تا زمانى که حضرت مسیح (علیه السلام ) در میان مردم بود هیچ کسى جرأ ت پیدا نکرد او را یکى از خدایان معرفى کند و حتى آثار تعلیمات مسیح (علیه السلام ) در زمینه توحید به منحرفان اجازه نداد که تا دو قرن بعد از او نیز، عقاید شرک آلود خود را ظاهر سازند و به اعتراف محققان مسیحى مساله تثلیث و اعتقاد به خدایان سه گانه از قرن سوم میلادى پیدا شد.

 منابع تفسیر مجمع البیان -تفسیر نمونه-نماز در آیینه قرآن «عباس عزیزى